ευρυκόωσα

εὐρυκόωσα, ἡ (Α)

1. επίθ. τής νύκτας κατά την οποία μπορεί κάποιος να ακούει σε μακρινή απόσταση λόγω τής ηρεμίας

2. επίθ. τής θαλάσσιας θεάς Κητούς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευρυ-* + κοώ «ακούω, αντιλαμβάνομαι»].